การไม่เศร้าเสียใจจนเกินไปต่อการจากไปของใครคนหนึ่งนั้น เป็นสิ่งที่มีพื้นฐานอยู่ในความเข้าใจว่าโลกนี้เป็นเพียงที่พักชั่วคราว และโลกหน้า (อาคิเราะฮฺ) คือที่พำนักถาวร
อัลลอฮฺตรัสในอัลกุรอานว่า:
“ทุกชีวิตจะลิ้มรสความตาย และแท้จริงพวกเจ้าจะได้รับค่าตอบแทนของพวกเจ้าอย่างครบถ้วนในวันกิยามะฮฺ ดังนั้นผู้ใดที่ถูกให้ห่างไกลจากไฟนรก และถูกให้เข้าสวรรค์ แท้จริงผู้นั้นคือผู้ประสบความสำเร็จ…”
(ซูเราะฮฺ อาลิอิมรอน 3:185)
การที่ผู้ศรัทธาดำรงตนด้วยความดีงามในโลกดุนยา ย่อมมีหวังว่าอัลลอฮฺจะทรงตอบแทนเขาด้วยสวนสวรรค์ในอาคิเราะฮฺ
ท่านนบีมุฮัมมัด ﷺ ยังกล่าวว่า:
“เมื่อมนุษย์ตาย การงานของเขาจะถูกตัดขาด นอกจากสามสิ่ง คือ การบริจาคที่ต่อเนื่อง, ความรู้ที่เป็นประโยชน์ และลูกหลานที่ดีที่วิงวอนขอพรให้เขา”
(บันทึกโดยมุสลิม, หะดีษหมายเลข 1631)
ดังนั้น การใช้ชีวิตเพื่อทำความดีแก่กัน ไม่ว่าจะเป็นกับครอบครัว มิตรสหาย หรือเพื่อนมนุษย์ ย่อมเป็นเสบียงที่จะมีผลในโลกหน้า และการจากไปของคนดีจึงไม่ใช่จุดจบ หากแต่เป็นการเริ่มต้นของชีวิตนิรันดร์ที่ดีกว่า หากอัลลอฮฺทรงประสงค์
ขอให้อัลลอฮฺทรงเมตตาผู้ที่จากไป และประทานความสงบแก่ผู้ที่ยังอยู่ด้วยอีหม่านและความหวังในพระองค์.
Comments